معنی مقام طلب در لغت نامه دهخدا

مقام جو. جویندۀ مقام. طالب مقام. آنکه پیوسته خواهد از مناصب و مشاغل فروتر به مناصب و مشاغل بالاتر دست یابد. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

معنی مقام طلب در فرهنگ لغت هوشیار

جوینده مقام و آنکه پیوسته خواهد از مناصب و مشاغل فروتر به مناسب و مشاغل بالاتر دست یابد

جاه طلب، آوازه جو، ریاست طلب، منصب جو، منصب خواه

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

(دِ شِ کَ)

طالب نام. نامجو. جویای نام. که جویا و خواستار شهرت و آوازه است. شهرت طلب

(رَوَ دَ / دِ)

کامجو. کامجوی. رجوع به کامجو و کامجوی و جویندۀ کام شود

(خِ رَ پَ رَ)

فرصت طلب: و شک نیست که دمنه مجال طلب و مضرب و نمام است. (کلیله و دمنه)

(خِ سَ)

آنکه کارهای ناشدنی و دشوار یا امور ناصواب بجوید: اتفاق افتاد که او با زنی دراززبان کاهل محال طلب درمانده بود و او را طلاق داد. (تاریخ بیهق)

نام خواه نامجوی آنکه طالب نام وشهرت است شهرت طلب: چنین پاسخ آوردمنذربراوی که ای پرهنرخسرونامجوی، طالب مقام ومنصب، شجاع دلاور، روزدهم از هر ماه جلالی

آنکه در طلب مراد و مقصود خویش است کامجوی: (این هوس پیشگان کام طلب همه دوشاب دل تو شکر لب) (ضیاء اصفهانی)، عشر طلب عیاش